Μετονομάζονται, λέτε, σε Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.) τα Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.).
(;) Η μετονομασία αυτή σε τί εξυπηρετεί, εκτός από περαιτέρω επιβαρύνσεις του δημοσίου;
Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι το ενισχυμένο πέπλο προστασίας «για τη διασφάλιση της ισότιμης πρόσβασης όλων ανεξαιρέτως των μαθητών στην εκπαίδευση», όπως αναφέρεται επί λέξει στο νομοσχέδιο, προφανώς δεν αναφέρεται μόνο στους Έλληνες μαθητές και μαθήτριες.
Ως προς την αξιολόγηση του έργου των Στελεχών, των Εκπαιδευτικών και του λοιπού Ειδικού προσωπικού της Πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, είναι μία διαδικασία επιβεβλημένη κι εμείς στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ το έχουμε τονίσει πάρα πολλές φορές.
Αναφορικά με την δυνατότητα κατάθεσης ενστάσεων, παρατηρούμε ότι οι Περιφερειακές Ειδικές Επιτροπές Αξιολόγησης συγκροτούνται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Ακόμη μία υπερβολική εξουσιοδότηση που δεν διευκολύνει την επικράτηση της διαφάνειας.
Για την αξιολόγηση του έργου των εκπαιδευτικών, αναφέρουμε ενδεικτικά ότι, οι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αξιολογούνται από τον Σύμβουλο Εκπαίδευσης Επιστημονικής Ευθύνης και από τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας.
Εκφράζουμε τις σαφείς μας επιφυλάξεις, ως προς το κατά πόσον θα είναι αντικειμενική και αμερόληπτη η διαδικασία αξιολόγησης, αφού και ο Διευθυντής θα αξιολογεί τον εκπαιδευτικό.
Προκαλεί επίσης εντύπωση το γεγονός ότι: «Ο εκπαιδευτικός δύναται να υποβάλει σε διάστημα πέντε (5) ημερών έκθεση με τις παρατηρήσεις του σε περίπτωση που υπάρχει διαφωνία ως προς την αξιολογική κρίση».
(;) Δεν θεωρείτε ότι με αυτόν τον τρόπο μειώνεται η αξία της αξιολόγησης;
Επίσης, ως προς την περιοδικότητα της αξιολόγησης, η αξιολόγηση των μόνιμων εκπαιδευτικών σχετικά με το πεδίο Α γίνεται ανά 4 χρόνια (δηλαδή ως προς τη γενική και ειδική γνωστικού αντικειμένου από τον Σύμβουλο και ως προς το παιδαγωγικό κλίμα και διαχείριση της τάξης από τον Διευθυντή), ενώ η αξιολόγηση του πεδίου Β (δηλαδή η υπηρεσιακή συνέπεια και επάρκεια από τον Διευθυντή και από τον Σύμβουλο)γίνεται ανά δύο έτη.
Θα λέγαμε ότι μοιάζει περισσότερο με εσωτερική, ίσως και φιλική, αξιολόγηση.
Ο ανώτερος αξιολογεί τον κατώτερο.
Παρακάτω, αναφορικά με την αυτονομία της σχολικής μονάδας, και πιο συγκεκριμένα σχετικά με το Μητρώο Διδακτικών Βιβλίων και την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Διδακτικών Βιβλίων, πρόκειται για μία προσθήκη με σαφώς θετική χροιά, παρ΄όλα αυτά πρέπει να τονίσουμε ότι δεν έχουν όλοι οι μαθητές υπολογιστή και πρόσβαση στο ίντερνετ.
Προσοχή όμως!
Το έντυπο βιβλίο δεν πρέπει επ’ ουδενί ούτε να καταργηθεί ούτε να χάσει την σπουδαία αξία του.
Οι ψηφιακές τεχνολογίες θα πρέπει να λειτουργούν συμπληρωματικά και όχι με την λογική της αντικατάστασης.
Τώρα , σχετικά με την επιλογή των βιβλίων, καθιερώνεται η δυνατότητα επιλογής διδακτικού βιβλίου σε κάθε μάθημα που διδάσκεται στις σχολικές μονάδες της δημόσιας ή ιδιωτικής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν τα αντίστοιχα μαθήματα σε αυτή.
Άρα, οι σχολικές μονάδες ενδέχεται να χρησιμοποιούν διαφορετι
Δεν θα έπρεπε όμως να υπάρχει η δυνατότητα να εκφράζει την άποψή του και ο ίδιος ο εκπαιδευτικός ως προς το ποιος θα είναι ο μέντοράς του, μιας και μαζί του θα πρέπει να μπορεί να αναπτύξει και μία σχέση εμπιστοσύνης;
Η ενδοσχολική επιμόρφωση αποτελεί ένα θεμιτό μέτρο, όμως η άσκηση πειθαρχικού ελέγχου από τον Διευθυντή ή τον Προϊστάμενο της σχολικής μονάδας, αποτελεί ένα μέτρο το οποίο μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο καταχρηστικών συμπεριφορών.
Πάμε τώρα στην Εκκλησιαστική Εκπαίδευση.
«Αν Εκλλησιαστικό Σχολείο δεν συγκεντρώνει ανά έτος τον ελάχιστο αριθμό των εκατόν είκοσι (120) μαθητών/μαθητριών που φοιτούν σε αυτό, επί τρία (3) συνεχόμενα σχολικά έτη, αναστέλλεται η λειτουργία του. Αν λειτουργεί μόνο Γενικό Εκκλησιαστικό Λύκειο, για την εφαρμογή του πρώτου εδαφίου ο ελάχιστος αριθμός μαθητών είναι εξήντα (60)».
Είστε σοβαροί;
Έτσι στηρίζετε την Ορθοδοξία;
Με το να οδηγείτε στο κλείσιμο τα σχολείο με ανέφικτα όρια;
Προς τι ή θέσπιση ορίου μαθητών;
Τα Εκκλησιαστικά Σχολεία είναι Περιφερειακά Σχολεία και δεν μπορούν να συγκριθούν με τα Σχολεία που λειτουργούν στον αστικό ιστό της πόλης.
Γιατί αυτή η αντιμετώπιση;
Γιατί χτυπάτε την ορθόδοξη πίστη;
Ακούγεται ότι θα καταργηθεί η Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Βελλάς Ιωαννίνων.
Η συγκεκριμένη Εκκλησιαστική Ακαδημία δεν είναι μόνο μία Σχολή της Χώρας μας αλλά ένα πνευματικό και μορφωτικό Ανώτατο Ακαδημαϊκό Ίδρυμα το οποίο συνέβαλε και συνεχίζει να συμβάλλει στην κοινωνία μας ηθικά και πνευματικά.
Ιδρύθηκε το 1911 από τον Μητροπολίτη Βελλάς και Κονίτσης και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδωνα Βλάχο και λειτούργησε ως Ιεροδιδασκαλείον.
Έτσι εύκολα διαγράφετε παραπάνω από ένα αιώνα εκπαιδευτικής και θρησκευτικής προσφοράς;
Τα ίδια ισχύουν και για την Πατριαρχική Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης.
