Ο Βασίλης Βιλιάρδος, Βουλευτής Επικρατείας της Ελληνικής Λύσης, κατά τη συζήτηση στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων στις 30/09/2020, σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών: «Τροποποίηση του ν. 4557/2018 (Α΄139) για την πρόληψη και καταστολή της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας – Ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/843 (L 156) και του άρθρου 3 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/2177 (L 334)».
Έγιναν οι εξής παρατηρήσεις:
– Στην Ελλάδα τα κρυπτονομίσματα, σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη, θα πρέπει να χαρακτηρίζονται ως χρήματα με την ευρύτερη έννοια τους – οπότε όλες οι συναλλαγές με αυτά ως χρηματικές.
– Θεωρείται πάντως απίθανο να απαγορεύσει κάποια χώρα εντελώς τις συναλλαγές με κρυπτονομίσματα – ενώ ακόμη και αν το ήθελε, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατον να εφαρμοσθεί πρακτικά. Δεν αποκλείεται όμως, στην προσπάθεια διερεύνησης του συγκεκριμένου περιβάλλοντος, να ισχύσουν οδηγίες με αναδρομική ισχύ, όπως στην περίπτωση των ΗΠΑ
– Εκεί που προβλέπεται πάντως ότι θα ασκηθεί κρατική επίβλεψη, είναι το σημείο ανταλλαγής με τα κρατικά νομίσματα – ειδικότερα σε σχέση με το πλαίσιο κατά του ξεπλύματος χρήματος, τοπικά και διεθνώς.
– Ο κίνδυνος ξεπλύματος χρήματος είναι μεγαλύτερος στο παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα των Κεντρικών Τραπεζών – με την έννοια πως εκεί διενεργούνται τα μεγάλα οικονομικά εγκλήματα.
– Αυτό που λείπει από το νομοσχέδιο είναι οι ποινές και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για τις έρευνες που αναφέρει.
– Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε εάν κάποιος έχει ή δεν έχει γνώση, σχετικά με την εμπλοκή της εταιρίας σε παράνομες δραστηριότητες; Εκτός αυτού, όσον αφορά τα ανώτερα στελέχη, μπορεί να είναι αχυράνθρωποι – κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά.
– Όσον αφορά την εξακρίβωση στοιχείων, είναι πολύ δύσκολη όταν πρόκειται για εξωχώριες εταιρίες – σημειώνοντας πως πολλοί από τους εκδότες κρυπτονομισμάτων έχουν έδρα σε φορολογικούς παραδείσους με αδιαφανείς νόμους.
– Στο άρθρο 5, στην παράγραφο ένα, έχουμε μεγάλες αμφιβολίες σχετικά με τις αρμόδιες αρχές ελέγχου.
– Πώς είναι δυνατόν όμως να χρησιμοποιηθούν στοιχεία και πληροφορίες που δεν γίνονται αποδεκτά από τη Δικαιοσύνη, όπως το στικάκι της λίστας Λαγκαρντ ή η λίστα Μπόργιανς που θεωρήθηκαν μη αξιοποιήσιμα και παράνομα δικαστικά;
– Πώς διασφαλίζεται σε περιπτώσεις θυγατρικών ότι, σε επίπεδο ομίλου που η έδρα είναι σε άλλο κράτος της ΕΕ, όπως για παράδειγμα στο Λουξεμβούργο, στην Ολλανδία ή στη Μάλτα, «εφαρμόζουν αποτελεσματικά τις πολιτικές και διαδικασίες σε επίπεδο ομίλου»;
– Αλήθεια, θα ελέγχει το Υπουργείο τη δράση της Τράπεζας της Ελλάδος ή της ΑΑΔΕ;
– Υπάρχουν περιπτώσεις ομογενών ή ακόμη και μεταναστών του braindrain που έχουν πάει στην τράπεζα για να κάνουν μια απλή συναλλαγή και τους έχουν υποβάλλει σε ανάκριση. Μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει η ανάκριση του τραπεζικού στελέχους; Δεν αναφέρεται πουθενά η ανάγκη διασφάλισης και προστασίας των προσωπικών δεδομένων – ούτε του απορρήτου από όλα αυτά τα στοιχεία που παίρνουν.
– Ο καθορισμός χωρών ως υψηλού κινδύνου ή κυρώσεων από την ΕΕ είναι συχνά πολιτικός – ενώ αρκετοί φορολογικοί παράδεισοι ευρίσκονται στη λίστα των ασφαλών χωρών
