Ο Βασίλης Βιλιάρδος, Βουλευτής Επικρατείας της Ελληνικής Λύσης, κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής στις 19/01/2021, του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών: «Καθορισμός του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου και των Ιονίων Νήσων μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου».
Έγιναν οι εξής παρατηρήσεις:
– Η Ελλάδα δεν πρέπει να τηρεί καμία απολύτως ελπίδα για ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα από τη θεατρική παράσταση του εξηκοστού πρώτου γύρου των δήθεν διαπραγματεύσεων Ελλάδας-Τουρκίας. Η συνάντηση πραγματοποιείται επειδή συγκυριακά εξυπηρετεί και τις δυο χώρες.
– Η περίοδος που διανύουμε είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή για σημαντικά βήματα στη δημιουργία διπλωματικής, στρατιωτικής και πολιτικής ασπίδας απέναντι στη μεγαλομανία της σύγχρονης Τουρκίας.
– Στο άρθρο 1 αναφέρεται μια μερική επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης. Επομένως, πρόκειται για μια μερική εξωτερική πολιτική και για μια μερική διακυβέρνηση. Η Κυβέρνηση, βέβαια, θα υποστηρίξει πως η ρητή αναφορά στην παράγραφο 2 περί επιφύλαξης, επέκτασης και στις λοιπές περιοχές της Επικράτειας καλύπτει τη χώρα μας, κάτι που όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό με δεδομένο ότι το διεθνές δίκαιο είναι κατά βάση εθνικό.
– Με απλά λόγια, εάν παραμείνει αυτή η κατάσταση κάποια χρόνια, η Τουρκία θα μπορεί πολύ εύκολα να ισχυριστεί, είτε τυπικά είτε σε μια νομική διαμάχη, πως η Ελλάδα αποδέχεται το υφιστάμενο καθεστώς στο Αιγαίο.
– Κατά τη δική μας άποψη, η επέκταση των χωρικών υδάτων δεν είναι δικαίωμα αλλά άσκηση εθνικής κυριαρχίας, αφού σε αντίθεση με την ΑΟΖ και με την υφαλοκρηπίδα που αποτελούν κυριαρχικό δικαίωμα, τα χωρικά ύδατα συνιστούν εθνική κυριαρχία, μια πλήρη κυριαρχία στην επιφάνεια της θάλασσας, στα ύδατα, στον βυθό και στο υπέδαφος.
– Η μερική επέκταση προφανώς δημιουργεί τεκμήριο αποδοχής του σημερινού καθεστώτος στο Αιγαίο, ενώ ακόμη και αν δεχθούμε τον φόβο της Κυβέρνησης λόγω του γνωστού casus belli της Τουρκίας, γιατί αλήθεια δεν έγινε μια επέκταση νοτίως της Κρήτης;
– Μετά την παραχώρηση αλιευτικών μας δικαιωμάτων στην Ιταλία, διαπιστώνεται κάτι ακόμη χειρότερο: Η παραχώρηση αντίστοιχων δικαιωμάτων συνολικά σε όλα τα αλιευτικά σκάφη που φέρουν τη σημαία κράτους Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι νηολογημένα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι μόνο στην Ιταλία. Δηλαδή, παραχωρούμε εθνικό πλούτο και μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, ενώ παράλληλα ζημιώνουμε σε μεγάλο βαθμό τους Έλληνες αλιείς αφού δεν θα έχουν αποκλειστικά δικαιώματα στην περιοχή των έξι έως δώδεκα ναυτικών μιλίων.
– Όσον αφορά πάντως ειδικά τις αλιευτικές ζώνες, θα πρέπει να δούμε τη διαμάχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Μεγάλη Βρετανία σε σχέση με το «Brexit» όσον αφορά την αλιεία, η οποία τελικά κατέληξε σε συμβιβασμό, τεκμηριώνοντας όμως πως οι αλιευτικές ζώνες που δεν έχουμε καθορίσει έχουν αξία, μεγάλη, σημαντική αξία.
– Εάν θέλουμε να λυθεί το πρόβλημα με την Τουρκία, θα πρέπει να ασκήσουμε όλα μας τα κυριαρχικά δικαιώματα. Στην αντίθετη περίπτωση δεν αποδεχόμαστε de facto το «γκριζάρισμα» και την ουδετεροποίηση του Αιγαίου; Δεν είναι ο ορισμός του λαϊκισμού να ερμηνεύει κάνεις διαφορετικά τα θέματα προεκλογικά και μετεκλογικά, όπως και στην περίπτωση των Σκοπίων;
– Η Ελληνική Λύση έχει μία εντελώς διαφορετική πολιτική αντίληψη από την Κυβέρνηση σε όλα σχεδόν τα θέματα, στην οικονομία, στα εθνικά, στην υγεία και ούτω καθεξής. Πιστεύει στην πραγματική ελεύθερη αγορά και όχι σε ένα υπερβολικά διογκωμένο κράτος.
– Η Ελληνική Λύση πιστεύει στη μικτή οικονομία και όχι στον νεοφιλελευθερισμό, στο έθνος-κράτος, αφού μόνο αυτό μπορεί να εγγυηθεί τη δημοκρατία και όχι στην ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση, καθώς επίσης στην άμεση ανάγκη αλλαγής του αποτυχημένου οικονομικού και τουριστικού μας μοντέλου.
