Η σεξουαλική εκμετάλλευση και κακοποίηση των παιδιών δεν αποτελεί ένα καινούριο φαινόμενο.
Το τραύμα από μια τέτοια εμπειρία μπορεί να διαρκέσει μια ζωή επηρεάζοντας αρνητικά την εκπαίδευση, τη καριέρα και την υγεία του θύματος.
Και δυστυχώς μένουν στην πλειονότητά τους κρυφά, γι’ αυτό χαρακτηρίζονται ως «κρυφά εγκλήματα».
Ένα παιδί που κακοποιείται είναι πιο πιθανό να κακοποιεί άλλους ως ενήλικας, με αποτέλεσμα η βία να μεταβιβάζεται από τη μια γενιά στην άλλη.
Το ζήτημα για την αντιμετώπιση υποθέσεων παιδικής κακοποίησης είναι να «ανοίξουν τα στόματα της κοινωνίας», που συχνά μένει σιωπηλή ακόμα και όταν γνωρίζει ή υποπτεύεται εξαιτίας μίας σειράς λόγων.
Ήταν απολύτως απαραίτητη η θέσπιση ενός θεσμικού πλαισίου αναφορικά με την πρόληψη της παιδικής κακοποίησης.
Η μηδενική ανοχή στην σεξουαλική βία κατά των παιδιών όμως, που επισημαίνεται στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης, θα πρέπει να λάβει επιτέλους σάρκα και οστά.
Είναι τουλάχιστον ανεπίτρεπτο να διαβάζουμε στις ειδήσεις ότι το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο του Ρεθύμνου «στέλνει σπίτι του» τον 36χρονο κτηνοτρόφο από την Κίσσαμο που κατηγορείτο το 2021 για τουλάχιστον 10 αδικήματα, μεταξύ αυτών του βιασμού ανήλικης, της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού και της αποπλάνησης.
(;) Αυτή είναι η μηδενική ανοχή;
Μηδενική ανοχή σημαίνει αυστηρότατες ποινές.
Έξι και εννέα νέες εισαγγελικές παραγγελίες αντιστοίχως έφθασαν σε μόλις μία εβδομάδα στα γραφεία κοινωνικών υπηρεσιών δύο μεγάλων δήμων των νοτίων προαστίων, μόλις τον περασμένο μήνα.
«Ο ρυθμός των καταγγελιών επηρεάζεται από την επικαιρότητα», σχολιάζει κοινωνικός λειτουργός με 20ετή πείρα.
Ενώ συνεχίζει λέγοντας ότι: «Οι πολίτες προχώρησαν ταχύτερα σε καταγγελία απ’ ό,τι θα έκαναν σε έναν ουδέτερο χρόνο. Κατά μέσον όρο διερευνούμε 60-65 εισαγγελικές εντολές κάθε χρόνο».
Περίπου το 80% των καταγγελιών αφορούν παιδιά, τα οποία εκτιμάται ότι παραμελούνται ή κακοποιούνται.
Πρόκειται συνήθως για πολλαπλώς προβληματικές οικογένειες, όπου συνυπάρχουν εξαρτήσεις από ουσίες και αλκοόλ, χαμηλό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο.
…
… μόλις το 0,07% των περιστατικών των παιδιών που κακοποιούνται σεξουαλικά είχε καταγγελθεί.
Στην πραγματικότητα, 17% των παιδιών που μίλησε τότε ανώνυμα στους ερευνητές είχε δηλώσει σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση, με το 7,5% να δηλώνει ότι υπήρξε επαφή σώματος.
Παρότι δεν υπάρχουν συνολικά δεδομένα, φορείς όπως το Χαμόγελο του Παιδιού και το Σωματείο Ελίζα, εταιρεία κατά της κακοποίησης του παιδιού, δηλώνουν πως σημειώνεται αύξηση των αναφορών κακοποίησης των παιδιών στη χώρα.
Το πρώτο εξάμηνο του 2022, το Χαμόγελο του Παιδιού κατέγραψε αύξηση 27% στις αναφορές κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών.
Οι 557 αναφορές αυτού του εξαμήνου αφορούσαν 964 παιδιά – τα 14 είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά.
….
Οι ανήλικοι αντιμετωπίστηκαν κατά κανόνα στα εξωτερικά ιατρεία, ενώ νοσηλεύτηκαν σε ποσοστό 7-10%.
Το ίδιο χρονικό διάστημα, το 65%-75% των καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση αφορούσε παιδιά ηλικίας 3-7 ετών, με το 92% των δραστών να προέρχεται από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον.
Τα παιδιά που κινδυνεύουν περισσότερο να υποστούν κάποια μορφή κακοποίησης είναι αυτά με ειδικές ανάγκες, διανοητική αναπηρία, νευρολογική διαταραχή και χρόνια νοσήματα.
Επίσης τα παιδιά που ζουν με γονείς ή φροντιστές που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών, έχουν ψυχική ή νευρολογική διαταραχή ή εμπλέκονται σε εγκληματικές δραστηριότητες.
Στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ έχει κατατεθεί σχετική Ερώτηση στις 21/10 από την Βουλευτή κ. Αθανασίου, για την οποία περιμένουμε επίσημη απάντηση στα εξής σοβαρότατα ερωτήματα:
….
….
Πέρα από την αναγκαία αύξηση της ευαισθητοποίησης στο γενικό πληθυσμό, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε για να ενθαρρύνεται η αποκάλυψη από τα ίδια τα παιδιά-θύματα.
…
Καθοριστικός θεωρείται και ο ρόλος του εκπαιδευτικού στην αναγνώριση της παιδικής κακοποίησης.
Ενδεχομένως θα πρέπει να υπάρξει σειρά σεμιναρίων ώστε να αναγνωρίζει ο εκπαιδευτικός τις ενδείξεις ότι ένας μαθητής είναι θύμα κακοποίησης ή παραμέλησης.
…
Υπάρχει δυστυχώς συχνά η πεποίθηση ότι η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών θα συμβεί «στους άλλους» και ότι
«κανένα παιδί που γνωρίζουμε προσωπικά», δεν θα επηρεαστεί από αυτό.
Πρέπει να πείσουμε την κοινωνία ότι αυτό μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε παιδί.
Το να μη μιλάμε γι’ αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει ή ότι δεν θα συμβεί στο μέλλον.
Πιο ανοιχτές συζητήσεις θα μπορούσαν να μειώσουν φυσικά και το στίγμα των θυμάτων που σχετίζονται με την κακοποίηση.
Να καταλάβουν ότι σε καμία περίπτωση ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ!
Η εκπαίδευση, η συζήτηση αλλά και η σκληρή τιμωρία των δραστών μπορούν εν δυνάμει να αποτρέψουν την τέλεση παρόμοιων ειδεχθών περιστατικών.
Θα πρέπει επίσης να αυξηθεί ο αριθμός των αστυνομικών που είναι εξειδικευμένοι σε τέτοιες περιπτώσεις, ώστε οι διαδικασίες να τρέχουν γρηγορότερα.
Και το λέμε συνέχεια: αυξήστε τις ποινές φυλάκισης!
