Ο Βασίλης Βιλιάρδος, Βουλευτής Επικρατείας της Ελληνικής Λύσης, κατά τη συζήτηση στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων στις 13/07/2021, του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών: «α) Ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία διατάξεων των Οδηγιών (ΕΕ) 2017/2455, (ΕΕ) 2019/1995 και (ΕΕ) 2018/1910 όσον αφορά υποχρεώσεις που απορρέουν από τον φόρο προστιθέμενης αξίας για παροχές υπηρεσιών και πωλήσεις αγαθών εξ αποστάσεως και σχετικές ρυθμίσεις – β) Τροποποιήσεις του ν. 4649/2019 «Πρόγραμμα παροχής εγγύησης σε τιτλοποιήσεις πιστωτικών ιδρυμάτων» (Α΄206), βάσει της C(2021) 2545/09.04.2021 (2021/N) εγκριτικής απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για παράταση του προγράμματος «ΗΡΑΚΛΗΣ» – γ) Διατάξεις για τη ρύθμιση οφειλών και την παροχή δεύτερης ευκαιρίας – Τροποποιήσεις ν. 4738/2020 και λοιπές διατάξεις».
Έγιναν οι εξής παρατηρήσεις :
– Θα ξεκινήσουμε τονίζοντας ξανά, πως είναι αυτονόητη η αναβολή των πλειστηριασμών, αφού δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη ο φορέας διαχείρισης που έχει αναγγελθεί από την Κυβέρνηση, για την παραμονή των οφειλετών με ενοίκιο στα σπίτια τους για 12 χρόνια.
– Θα τονίσουμε επίσης, πως όσο δεν λειτουργεί η πλατφόρμα ρύθμισης, δεν πρέπει να μετράει ο χρόνος λήξης της, σημειώνοντας, πως εμείς, όσον αφορά τη διάσωση των ακινήτων των νοικοκυριών, που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις οφειλές τους, με ευθύνη των μνημονίων που τους επιβλήθηκαν και όχι δική τους, είχαμε προτείνει από την αρχή το αμερικανικό μοντέλο του 1933, το οποίο λειτούργησε, όπως όλοι γνωρίζουμε, με απόλυτη επιτυχία.
– Επειδή ο κ. Υφυπουργός είπε πως δεν έχουν υποβληθεί κοστολογημένες προτάσεις, εμείς έχουμε υπολογίσει στο πρόγραμμά μας, πως απαιτούνταν περί τα 15 δισεκατομμύρια για την αγορά των κόκκινων στεγαστικών. Πολύ λιγότερα δηλαδή, από όσα μας έχουν κοστίσει οι τράπεζες έως τώρα, ενώ θα συνεχίσουν να μας κοστίζουν. Κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει με τα δάνεια των κακών τραπεζών του ΤΧΣ που διαχειρίζεται η BQH.
– Όσον αφορά τα επιχειρηματικά δάνεια, ο σκοπός του δημοσίου θα έπρεπε να ήταν η επαναδραστηριοποίηση των εταιρειών, όχι η εκποίηση τους, όπως με την ελληνική βιομηχανία ζάχαρης, ένα τμήμα της οποίας οι μετοχές έχει καταλήξει στην PQH, ενώ το άλλο, τα δάνεια, στην Πειραιώς.
– Είναι απαράδεκτο να μην υπάρχει ποσοτικοποίηση, ενώ θα έπρεπε πλέον να υπάρχουν απολογιστικά στοιχεία από τις προμήθειες του ΗΡΑΚΛΗΣ 1.
– Δεν είναι σωστό να τοποθετούνται τα ίδια περιθώρια του 20% για ομόλογα υψηλής και για μεσαίας εξοφλητικής προτεραιότητας, αφού σε περίπτωση δυσχερειών συνθηκών είναι λογικό να μην είναι ευθέως ανάλογες υστερήσεις. Δηλαδή, ένας μικρομεσαίος θα έχει πολύ περισσότερα προβλήματα από έναν πιο πλούσιο για να πληρώσει. Εάν τώρα υπάρξει μεγάλη υστέρηση στις πληρωμές των ομολόγων υψηλής εξοφλητικής προτεραιότητας, τότε μπορεί να ακολουθήσει η υποβάθμισή τους και άρα, η κατάπτωση της εγγύησης; ; Δεν μας έχει εξηγηθεί καν, πώς λειτουργεί, ούτε παρουσιάζεται κάποια ποσοτικοποίηση από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Εάν ισχύει, η υποβάθμιση θα επιβαρύνει το δημόσιο ως εγγυητή και καθόλου το διαχειριστή; Θα είναι δηλαδή, μια ανάλογη περίπτωση ενίσχυσης μέσω εγγυήσεων για χαμένα κέρδη όπως η FRAPOL; Ένα ακόμη σκάνδαλο;
– Στο άρθρο 25, τι περιλαμβάνει η εξουσιοδότηση του υπουργού και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, να καθορίζονται και να εξειδικεύονται τα στοιχεία, ο τρόπος της απαιτούμενης πληροφόρησης, καθώς και οποιεσδήποτε άλλες πληροφορίες απαραίτητες για τους σκοπούς του παραρτήματος δ; Ποιες είναι αυτές οι πληροφορίες και ποιους αφορούν; Δεν υπάρχει κίνδυνος παραβίασης των προσωπικών δεδομένων των πολιτών;
– Στην παράγραφο 10, η αρχή της μη χειροτέρευσης στις θέσεις των πιστωτών, όπως τίθεται, θα οδηγήσει στην αποτυχία του παρόντος συστήματος εξυγίανσης εν τη γενέσει του.
– Πώς θα εξυγιανθεί μια επιχείρηση εάν ο βασικός στόχος δεν είναι η βιωσιμότητα, η διατήρηση, η αξιοποίηση, η αναδιάρθρωση και η ανάκαμψή της, αλλά η μη χειροτέρευση της θέσης των πιστωτών;
– Κλείνοντας, με το άρθρο 42, με την έναρξη ισχύος, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η ισχύς όσον αφορά το Φ.Π.Α. μικροδεμάτων και το νέο πτωχευτικό ξεκινάει από την κατάσταση του σχεδίου νόμου στη Βουλή, όχι από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, όπως συμβαίνει συνήθως. Η ερώτησή μας είναι εάν τότε αποκτούν την ισχύ του τυπικού νόμου. Εάν ναι, τι είδους βιασύνη και τι πρωτοτυπία είναι αυτή; Πως να την χαρακτηρίσουμε; Η τρόικα το απαίτησε; Εάν ναι, τότε γιατί δεν νομοθετείτε απλά με Προεδρικά Διατάγματα και με Π.Ν.Π. αφού έτσι κι αλλιώς δεν λαμβάνετε υπόψιν ούτε καν τις εποικοδομητικές παρατηρήσεις της Αντιπολίτευσης;
