Ο Βασίλης Βιλιάρδος, Βουλευτής Επικρατείας της Ελληνικής Λύσης, κατά τη συζήτηση στην Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου στις 08/03/2021, του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών: «Η Ελλάδα σε κίνηση: Βιώσιμη Αστική Κινητικότητα – Μικροκινητικότητα – Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό, την απλούστευση και την ψηφιοποίηση διαδικασιών του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών»
Έγιναν οι εξής παρατηρήσεις:
– Ενώ ξεκινάμε κάθε φορά με την πρόθεση να στηρίξουμε νομοσχέδια που θεωρούμε νεωτεριστικά και προς όφελος της ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας μας που ευρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, στη συνέχεια ανακαλύπτουμε στοιχεία που ειλικρινά μας απογοητεύουν – συνήθως πλήθος ρουσφετολογικών ρυθμίσεων, με στόχο τη διαιώνιση του διεφθαρμένου κομματικού-πελατειακού κράτους, προς όφελος της νομής της εξουσίας.
– Στο άρθρο 32, απαλλάσσονται από επαγγελματική άδεια οδήγησης οι κατηγορίες D, για όσους την πήραν πριν το 2008. Ποιος είναι αλήθεια ο λόγος; Η εξυπηρέτηση οδηγών τουριστικών λεωφορείων;
– Στο άρθρο 33, προστίθενται οι υπήκοοι τρίτων χωρών, οι οποίοι απασχολούνται ή χρησιμοποιούνται από επιχείρηση εγκατεστημένη στην Ελλάδα ή σε άλλο κράτος μέλος ως οδηγοί. Ποιες χώρες είναι αυτές και για ποιο λόγο πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στις επαγγελματικές άδειες;
– Η περίπτωση γ στην παρ. 4 είναι αόριστη και ύποπτη – αφού αναφέρεται σε περιστασιακή μεταφορά που δεν επηρεάζει την οδική ασφάλεια. Ο καθένας δεν μπορεί να επικαλεστεί περιστασιακή μεταφορά; Θα έπρεπε να υπάρχει τουλάχιστον μια καταγραφή, έτσι ώστε να γνωρίζει η Αστυνομία ποιες περιστασιακές μετακινήσεις πραγματοποιούν.
– Με το άρθρο 42 τροποποιείται διάταξη, η οποία μέχρι τώρα υποχρέωνε να υπάρχει οδηγός σε κάθε αυτόματο όχημα. Η παρούσα διάταξη εισάγει τη δυνατότητα να κυκλοφορούν, για ερευνητικούς και πιλοτικούς σκοπούς, λεωφορεία χωρίς οδηγό στις αστικές οδούς.
– Δεν συμφωνούμε με την εξ αποστάσεως οδήγηση. Επίσης εάν δεν υπάρχει, τότε ποιος έχει αλήθεια την αστική ευθύνη για ζημίες και ατυχήματα; Η εταιρία με το λογισμικό ή ο εξ αποστάσεως οδηγός; Εκτός αυτού, δίνεται η δυνατότητα στον υπεύθυνο να παρακολουθεί ταυτόχρονα έως και τέσσερα λεωφορεία; Τι θα γίνει εάν εμπλακούν ταυτόχρονα σε έκτακτη ανάγκη; Για πόσες ώρες ο υπεύθυνος θα παρακολουθεί αυτές τις οθόνες της κίνησης των 4 λεωφορείων; Πώς λύνεται το θέμα της ασφάλειας και της κόπωσης;
– Σε περίπτωση που ο οδηγός δεν είναι εκεί και το λεωφορείο δράσει με βάση το λογισμικό, εάν πεταχτεί ξαφνικά ένα παιδί στον δρόμο τι θα κάνει; Θα φρενάρει απότομα, θα στρίψει απότομα με κίνδυνο να τραυματίσει του επιβάτες ή θα πέσει επάνω στο παιδί; Δηλαδή με τι επιλογές θα προγραμματίζεται και ποιος θα έχει την αστική ευθύνη; Το δημόσιο; Ο οδηγός; Η εταιρία κατασκευής; Δεν είναι απλά ένα προβληματικό, αλλά ένα επικίνδυνο άρθρο και πρέπει να αποσυρθεί.
– Στο άρθρο 45, αν και πρόκειται για μία υπερβολικά αόριστη διάταξη, η οποία αφήνει μεγάλο εύρος πρωτοβουλίας στον Υπουργό, θεωρούμε ότι θα είναι προς όφελος των ΑμεΑ – χωρίς να διακινδυνεύεται η δική τους ασφάλεια ή των άλλων χρηστών του δρόμου.
– Στο άρθρο 50, ο καθορισμός επταετίας για την αυτοδίκαιη άρση παρακράτησης είναι εντελώς αυθαίρετος! Η παρακράτηση είναι αιτιώδης πράξη, με συνέπεια να αίρεται όταν εκλείψει η αιτία. Πώς προκύπτει η παραγραφή οφειλής στα 7 έτη; Η διάταξη έρχεται σε αντίθεση με τον αστικό κώδικα και με το δίκαιο των συναλλαγών.
– Όσον αφορά δε τα καυσαέρια στο θ) του άρθρου 51, εάν πρόκειται για μεταχειρισμένο της Volkswagen, τι νόημα έχει αφού ο υπουργός ανάπτυξης μας είπε πως δεν μπορούν να επιβληθούν κυρώσεις για την απάτη του Dieselgate;
– Στο άρθρο 56, αναγράφεται πως ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής ορίζονται από τον Υπουργό, χωρίς να αναφέρονται κριτήρια! Πρόκειται για ένα ακόμη ρουσφέτι;
– Στο άρθρο 59, στο τέλος των παραγράφων 4, 5 και 6, θα πρέπει να προστεθεί πως εξαιρούνται οι Γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες – έτσι ώστε να μην ταλαιπωρούνται οι δημόσιες υπηρεσίες με την εφαρμογή του νόμου, αφού ο υπουργός ανάπτυξης δεν έκανε τίποτα στο θέμα του Dieselgate.
– Όσον αφορά δε το 62, είναι απαράδεκτο να εκκρεμούν ακόμη οι αποκαταστάσεις από το σεισμό του 2014 στο Ληξούρι – ελπίζουμε να μη συμβεί το ίδιο με τη Σάμο και με την Ελασσόνα, στους κατοίκους της οποίας θέλουμε να εκφράσουμε τη συμπαράσταση μας, καθώς επίσης να ζητήσουμε να βρεθούν γρήγορα λύσεις στέγασης και ενίσχυσης.
