Ο Βασίλης Βιλιάρδος, Βουλευτής Επικρατείας της Ελληνικής Λύσης, κατά τη συζήτηση στην Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου στις 21/01/2022, του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων «Αναπτυξιακός Νόμος – Ελλάδα Ισχυρή Ανάπτυξη».
Έγιναν οι εξής παρατηρήσεις:
– Συνεχίζοντας επί ορισμένων άρθρων, όπου δυστυχώς δεν μας δίνεται χρόνος να αναφερθούμε σε όλα αναγκάζοντάς μας σε προχειρότητα, κάτι που πραγματικά αντιπαθούμε σε μεγάλο βαθμό, ειδικά όταν ο αναπτυξιακός έχει τουλάχιστον ανάλογη σπουδαιότητα με τον προϋπολογισμό, θυμίζοντας πως το επενδυτικό μας κενό υπερβαίνει τα 150 δισεκατομμύρια ευρώ.
– Ο έλεγχος δε για επενδύσεις άνω των 700.000, διενεργείται από ορκωτό λογιστή κάτι που ασφαλώς δεν είναι εγγύηση ορθότητας. Το γεγονός αυτό τεκμηριώθηκε από τον διαγωνισμό, για την επέκταση της παραχώρησης του Ελευθέριος Βενιζέλος, που ο ορκωτός έκρινε δίκαιο το αρχικό τίμημα, το οποίο ήταν το μισό από αυτό που εισπράχθηκε τελικά, μετά την παρέμβαση της DGCom, που για τον Υπουργό τότε αποτελούσε καραμπινάτο θέμα εξεταστικής.
– Με το άρθρο 22, δίνονται πολλές δυνατότητες για ουσιώδεις τροποποιήσεις επενδυτικών σχεδίων, κάτι που δεν έχει λογική αφού ασφαλώς δεν πρόκειται για τα ίδια σχέδια, όταν έχουμε αλλαγή τόπου εγκατάστασης ή ουσιώδεις διαφοροποιήσεις του φυσικού και οικονομικού αντικειμένου.
– Από την άλλη πλευρά, πώς είναι δυνατόν να αλλάξει ουσιωδώς το αντικείμενο για το υπολειπόμενο 50% ή 35%; Εκτός αυτού στην περίπτωση μείωσης της δυναμικότητας, μειώνεται ανάλογα η ενίσχυση; Υπάρχουν στατιστικά σχετικά με το ποσοστό που τροποποιούνται τα σχέδια; Ρωτάμε, επειδή φοβόμαστε ότι κάποιοι θα μπορούν να παίρνουν τις ενισχύσεις ευκαιριακά και μετά να αλλάζουν το περιεχόμενο. Συμβαίνει πολύ συχνά.
– Με το άρθρο 26, δημιουργείται πολύ δουλειά για πιστοποιημένους ελεγκτές και ορκωτούς. Πώς θα πληρώνονται, με το παράβολο του άρθρου 27 των 300 ευρώ; Είναι αρκετό για να κάνουν σοβαρή δουλειά ή μήπως θα επικρατήσει η γνωστή προχειρότητα; Άλλωστε, ότι πληρώνει παίρνει κανείς.
– Σε κάθε περίπτωση, τα άρθρα που αναλύσαμε ως εδώ, τεκμηριώνουν πως υπάρχουν πάρα πολλά λάθη, αοριστίες, παραδοξότητα και ούτω καθεξής, σε όλα τα υπόλοιπα. Κάτι που ασφαλώς δεν είναι δυνατόν να υποδείξουμε, για να είμαστε εποικοδομητικοί στον ελάχιστο χρόνο που μας δίνεται, σε τρεις μόνο συνεδριάσεις της Επιτροπής.
– Με τόσες αναφορές στο νομοσχέδιο σε μειονεκτούντες, ίσως θα έπρεπε να εξετασθεί από την Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, όχι της Παραγωγής και Εμπορίου. Πολλοί μειονεκτούντες, παντού.
– Σε κάποιους κλάδους υπάρχει ένα επιπλέον άρθρο εξουσιοδότησης προς καθορισμό ειδικού πλαισίου καθεστώτος. Το σημαντικότερο είναι το αντικείμενο των τομέων ενισχύσεων, που όπως φαίνεται δεν αναλύονται, ούτε καν ενδιαφέρουν την κυβέρνηση, αφού προωθούνται οι ίδιες περίπου δαπάνες χωρίς να γίνεται διάκριση ανά τομέα. Κατά την άποψή μας, είναι τελείως απαράδεκτο. Εύλογα λοιπόν, συμπεραίνει κανείς πως η προσπάθεια της κυβέρνησης επικεντρώθηκε στην προώθηση των δράσεων του ταμείου ανάκαμψης και όχι στο τι χρειάζονται οι συγκεκριμένοι τομείς για να αναπτυχθούν και να παράγουν πλούτο. Οπότε, απλά για την απομύζηση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων, που ως συνήθως θα σπαταληθούν χωρίς να βοηθηθεί πραγματικά η οικονομία μας, ως γνωρίζουμε όλοι με τα ΕΣΠΑ στο παρελθόν και όλα τα υπόλοιπα.
– Εν προκειμένω, το Κεφάλαιο Α με τα άρθρα 31 – 37, αφορά τον ψηφιακό και τεχνολογικό μετασχηματισμό των επιχειρήσεων με την ανόητη αναφορά στη Βιομηχανία 4.0, όταν η Βιομηχανία 3.0 στην Ελλάδα έχει καταρρεύσει στο 8,5% του ΑΕΠ, ενώ η πτώση της θα συνεχιστεί κυρίως λόγω της κατακόρυφης ανόδου των τιμών ενέργειας και της ενεργειακής μας εξάρτησης, όπου ένοχος είναι ασφαλώς η σημερινή κυβέρνηση για τους λόγους που έχουμε επισημάνει πολλές φορές. Στη Βιομηχανία 4.0 πάντως αναφερόμαστε, εμείς τουλάχιστον, πολύ αναλυτικά στο πρόγραμμα μας.
– Το Υποκεφάλαιο Ε, με τα άρθρα 58 – 64, αφορά την έρευνα και την εφαρμοσμένη καινοτομία, χωρίς να υπάρχει πουθενά σύνδεση με την παραγωγή, όπως συνηθίζει η κυβέρνηση, εκτός, φυσικά, από τη συνεχή παραγωγή νόμων.
– Το Υποκεφάλαιο Θ, με τα άρθρα 84 – 90, αφορά τι άλλο; Τον τουρισμό, ο οποίος είμαστε σίγουροι πως θα έχει τη μερίδα του λέοντος διαιωνίζοντας τη μονοκαλλιέργεια που βασίζεται στις εισαγωγές που χρεοκόπησε και που θα χρεοκοπεί συνεχώς την Ελλάδα.
– Το Υποκεφάλαιο Ι, με τα άρθρα 91 – 97, αφορά τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού, άρα ξανά τον τουρισμό, ενώ το Υποκεφάλαιο ΙΑ, με τα άρθρα 98 – 104, τις μεγάλες επενδύσεις με ελάχιστο όριο τα 15 εκατομμύρια, όταν θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 100 εκατομμύρια. Μεγάλες επενδύσεις των 15 εκατομμυρίων; Πού το έχετε δει;
