Ο Βασίλης Βιλιάρδος, Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής στις 26/10/2022, του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/944 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 5ης Ιουνίου 2019 σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και την τροποποίηση της Οδηγίας 2012/27/ΕΕ και άλλες περιβαλλοντικές διατάξεις».
Έγιναν οι εξής παρατηρήσεις:
– Κύριε Υπουργέ, συγκρίνατε προηγουμένως, απευθυνόμενος στον συνάδελφο, την πυρηνική ενέργεια σε σχέση με τα φωτοβολταϊκά. Προφανώς, όμως, γνωρίζετε την τεράστια διαφορά μεταξύ τους, το ότι δηλαδή η πρώτη είναι συνεχής και σταθερή, ενώ η δεύτερη δεν είναι. Εκτός αυτού, η πυρηνική ενέργεια είναι ασφαλής με τη νέα τεχνολογία, ενώ εμείς αναφερόμαστε συνήθως σε μικρά πυρηνικά, όχι στα μεγάλα και με την καινούργια τεχνολογία.
– Όσο για το κόστος, προφανώς δεν έχετε υπολογίσει την ανακύκλωση, όσον αφορά τα φωτοβολταϊκά μετά το τέλος της ζωής τους, όπου εάν μελετήσει κανείς την εμπειρία της Καλιφόρνιας, δυστυχώς θα διαπιστώσει πολλά αρνητικά.
– Για τις ανεμογεννήτριες δε τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από πολλές πλευρές.
– Θα αναφερθούμε μόνο στην τροπολογία 1448.
– Σε γενικές γραμμές συνεχίζεται και εδώ η πληθώρα των ευνοϊκών ρυθμίσεων για τα καρτέλ των ΑΠΕ, χωρίς να υπάρχει κάτι ανάλογο για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις της χώρας, πόσο μάλλον όταν η δαπάνη των νοικοκυριών για ρεύμα και φυσικό αέριο στη χώρα μας είναι η τρίτη υψηλότερη στην Ευρώπη για το πρώτο εννιάμηνο του 2022, βέβαια, σε σχέση με το πραγματικό εισόδημα των νοικοκυριών.
– Στο άρθρο 1 τώρα της τροπολογίας θεωρούμε πως δεν υπάρχει λογική για τη χορήγηση άδειας τμηματικής εγκατάστασης στις περιπτώσεις που αναφέρονται. Οπότε θα έπρεπε να εφαρμόζονται οι γενικές διατάξεις περί αδειών εγκατάστασης.
– Στο άρθρο 2 οι χρεώσεις ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ επιβαρύνουν σημαντικά τα τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ ο τρόπος υπολογισμού τους είναι ασαφής και δυσνόητος. Ειδικά για τις χρεώσεις ΥΚΩ που μας ενδιαφέρουν εν προκειμένω, δεν είμαστε καν βέβαιοι πως αξιοποιούνται για τον σκοπό που εισπράττονται, δηλαδή για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στους κατοίκους των μη διασυνδεδεμένων νησιών στις ίδιες τιμές με αυτές των κατοίκων της ηπειρωτικής χώρας, όπως, επίσης, σε πολύτεκνες οικογένειες και σε ευάλωτους καταναλωτές που εντάσσονται στο κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο. Οπότε δεν μπορούμε παρά να είμαστε επιφυλακτικοί.
– Στο άρθρο 3 δεν ορίζεται πουθενά ότι η συγκεκριμένη εισφορά δεν θα επιβαρύνει άμεσα ή έμμεσα τους καταναλωτές, ενώ εκτός αυτού η εισφορά θα κατευθύνεται σε επενδύσεις σε φιλικές προς το περιβάλλον μορφές ενέργειας, καθώς επίσης σε συστήματα και δίκτυα φυσικού αερίου. Επομένως, θα ενισχύονται ουσιαστικά οι μεγάλοι της αγοράς ενέργειας, όπως συμβαίνει με το ΕΤΜΕΑΡ.
– Το ίδιο συμβαίνει έμμεσα με την πρόβλεψη για υποστήριξη των καταναλωτών, αφού η Κυβέρνηση επιδοτεί άμεσα τις εταιρείες και δεν μειώνει το κόστος.
– Θα υπάρχουν ΑΠΕ, δηλαδή, παντού και ανεξέλεγκτα στις ζώνες απολιγνιτοποίησης. Οπότε το έγκλημα συνεχίζεται με την αντικατάσταση των λιγνιτικών μας μονάδων από μη αντίστοιχα παραγωγικές και κοστοβόρες ΑΠΕ.
– Στο άρθρο 7 στις επίμαχες διατάξεις του περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η εξαίρεση των αμοιβών των διευθυνόντων συμβούλων κλπ. αναλογικά με όσα ισχύουν στη ΔΕΗ. Γενικά δε για τις προσλήψεις των ΑΔΜΗΕ και στις συνδεόμενες με αυτόν εταιρείες ισχύουν σχετικά αδιαφανείς όροι ξανά όπως στη ΔΕΗ, ιδίως για τα στελέχη, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη συγκεκριμένη διάταξη. Ειδικά με την τροποποίηση του άρθρου καταργείται στην ουσία το πλαφόν του 20% για την κάλυψη των θέσεων βοηθών διευθυντών και διευθυντών κλάδων με μια κατ’ εξαίρεση διαδικασία. Δεν είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για μια φωτογραφική ρύθμιση;
– Κλείνοντας, με την παράγραφο 5 προβλέπεται η παράταση του χρόνου παράδοσης του πολεοδομικού σχεδίου εφαρμογής για περιοχές της Ανατολικής Αττικής που επλήγησαν από τις πυρκαγιές της 23ης Ιουλίου του 2018 έως το τέλος του Ιουνίου του 2023.
– Είναι φανερό, λοιπόν, πως πρόκειται για μια απαράδεκτη καθυστέρηση που δεν δικαιολογείται από την πανδημία, αφού αναφερόμαστε σε ένα πολεοδομικό σχέδιο εφαρμογής. Παράλληλα, καθυστερούν και οι αναγκαίες παρεμβάσεις που δεν μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς το σχέδιο. Οπότε πρόκειται για πέντε χρόνια αδικαιολόγητης αδράνειας.
