Ο Βασίλης Βιλιάρδος, Βουλευτής Επικρατείας της Ελληνικής Λύσης, κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής στις 11/10/2021, του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Ταχεία πολιτική δίκη, προσαρμογή των διατάξεων της πολιτικής δικονομίας για την ψηφιοποίηση της πολιτικής δικαιοσύνης, άλλες τροποποιήσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και λοιπές διατάξεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης».
Έγιναν οι εξής παρατηρήσεις :
– H ελληνική δικαιοσύνη, εκτός από το θλιβερό πραγματικά γεγονός πως δεν είναι ανεξάρτητη, παρουσιάζει ένα ακόμη εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα. Ειδικότερα, δεν αντιμετωπίζεται από το πολιτικό σύστημα ως ένα εργαλείο εξασφάλισης της δικαιοσύνης και της ταχείας απονομής της μεταξύ των πολιτών, αλλά ως ένας μηχανισμός αφ’ ενός μεν είσπραξης εσόδων από το κράτος, αφ’ ετέρου ως ένας φορέας επιβίωσης επαγγελματικών ομάδων γύρω από τον συγκεκριμένο χώρο.
– Εάν δεν αλλάξει, λοιπόν, αυτή η αντιμετώπιση, δεν πρόκειται να υπάρξει πραγματική απονομή δικαιοσύνης στην Ελλάδα, κάτι που οφείλει να μας ενδιαφέρει όλους, ειδικά το Υπουργείο, αποτελώντας την άμεση προτεραιότητά του.
– Περαιτέρω στη δυσκολία απόδοσης δικαιοσύνης συμβάλλουν προφανώς η πολυνομία και η κακή νομοθεσία, ειδικά σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία χαρακτηρίζεται από πληθώρα νόμων και τροπολογιών. Η αιτία είναι το ότι στην πατρίδα μας θεωρείται λανθασμένα ως επιτυχημένος Υπουργός αυτός που παράγει πολλούς νόμους, ενώ θα έπρεπε να ήταν εκείνος που εφαρμόζει σωστά και αποτελεσματικά τους υφιστάμενους νόμους.
– Eμείς ως Ελληνική Λύση έχουμε συγκεκριμένες ρεαλιστικές προτάσεις για την αναδιάρθρωση και τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής δικαιοσύνης, έτσι ώστε ο πολίτης να αισθάνεται ασφαλής και επαρκώς προστατευμένος -αυτό είναι το σημαντικότερο- και ακόμη περισσότερο οι νόμοι να ισχύουν για όλους ανεξαιρέτως ανεξάρτητα από το αν είναι απλοί πολίτες ή άτομα με ισχύ και εξουσία. Μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει ένα κράτος εύρυθμα και να μην τίθεται σε κίνδυνο η κοινωνική συνοχή, κάτι που οφείλει να μας ενδιαφέρει όλους.
– Πιστεύουμε πως η Δικαιοσύνη αποτελεί βασικό πυλώνα συγκρότησης ενός υγιούς εθνικού κράτους, καθώς επίσης μιας υγιούς εθνικής κοινωνίας, επειδή η δίκαιη νομοθέτηση και η σωστή απονομή της δικαιοσύνης ενισχύουν την κοινωνική συνοχή, την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική τελικά ευημερία.
– Έχουμε επισημάνει πολλές φορές πως οι ρυθμοί εκδίκασης στην Ελλάδα είναι πολύ αργοί, με αποτέλεσμα σημαντικά εγκλήματα να παραγράφονται, εγκληματίες να μην τιμωρούνται, ενώ τόσο τα φυσικά πρόσωπα, όσο και οι επιχειρήσεις να μην μπορούν να δικαιωθούν. Φυσικά έχουν συμβάλει σε αυτό το χάος οι ελλείψεις προσωπικού και υποδομών. Εντούτοις ο βασικός ένοχος είναι οι νομοθετικές διατάξεις που ισχύουν, χωρίς να γίνεται καμία προσπάθεια πραγματικής αλλαγής τους.
– Ο χρόνος εκδίκασης για αστικές και εμπορικές υποθέσεις στην Ελλάδα το 2016 ήταν κατά μέσον όρο εξακόσιες εβδομήντα ημέρες από εκατόν ενενήντα ημέρες το 2012, όταν ενδεικτικά στη Γαλλία ήταν τριακόσιες πενήντα τρεις ημέρες και στη Ρουμανία εκατόν πενήντα τρεις ημέρες.
– Ας μην αναρωτιόμαστε, λοιπόν, γιατί η Ρουμανία μάς ξεπέρασε όσον αφορά το ΑΕΠ, ενώ είμαστε πολύ πιο μπροστά από τη Ρουμανία περίπου δέκα χρόνια πριν. Δεν είναι ντροπή; Αυτή δεν θα έπρεπε να είναι η φροντίδα του Υπουργείου και όχι προσχηματικά νομοσχέδια όπως το σημερινό; Αλήθεια, με ποια κριτήρια κρίνονται οι Υπουργοί, εάν όχι εκ του αποτελέσματος σε θέματα όπως το παραπάνω;
Όσον αφορά τις προτάσεις της Ελληνικής Λύσης θα ξεκινήσουμε από την πλέον βασική, από τη θεσμοθέτηση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, έτσι ώστε κάθε διάταξη νόμου που θα κηρύσσεται αντισυνταγματική να είναι άκυρη και ανίσχυρη για όλους τους πολίτες από τη δημοσίευση της σχετικής απόφασης ή από τον χρόνο που ορίζεται με την απόφαση.
– Είναι άλλωστε ξεκάθαρο πως το ισχύον σύστημα του διάχυτου ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων από απλούς δικαστές αποδείχτηκε αναποτελεσματικό, αφού δεν μας προστάτευσε ούτε από αντισυνταγματικούς νόμους ούτε από τα αντισυνταγματικά μνημόνια που η σημερινή Πρόεδρος, της κατ’ επίφαση, δυστυχώς, Δημοκρατίας μας τα έκρινε από το ΣτΕ τότε ως συνταγματικά, ούτε βέβαια μας προφυλάσσει από επιζήμιες και ανιστόρητες διεθνείς συμφωνίες, όπως είναι ξεκάθαρα αυτή των Πρεσπών ή από εκείνες για τη μειωμένη επήρεια των νησιών μας.
– Αυτό που λείπει δε γενικότερα από τα νομοσχέδια της Κυβέρνησης είναι το όραμα και οι στόχοι. Δεν υπάρχει ποτέ, δεν βλέπουμε ποτέ όραμα και στόχους σε οποιοδήποτε νομοσχέδιο κατατίθεται εδώ, χωρίς τα οποία, χωρίς όραμα και στόχους, τίποτα δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα στη χώρα μας.
– Με διαχειριστικές κυβερνήσεις, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για υποχείρια των δανειστών, η Ελλάδα δεν πρόκειται να έχει ποτέ το μέλλον που της αξίζει. Η Ελλάδα μπορεί να έχει ένα θαυμάσιο μέλλον, αρκεί να αποκτήσει τη σωστή κυβέρνηση, αυτή που της αξίζει.
